1مقدمه: گازگرفتگی شتر رخدادی نسبتاً نادر است، با این حال می تواند به آسیب های شدید فک و صورت منجر شود. به دلیل تفاوت فلور میکروبی دهان شتر با حیوانات غیر اهلی، تصمیم گیری درباره آنتی بیوتیک و زمان بستن زخم اهمیت ویژه دارد، همچنین آسیب همزمان ساختارهای عمقی مانند مجرای پاروتید، عصب فاسیال و اسکلت صورت مدیریت را پیچیده می کند. گزارش مورد: مردی 23 ساله با گازگرفتگی سمت راست صورت در نواحی پری اوریکولار و پری مندیبولار مراجعه کرد. زخم عمیق با طول تقریبی 15 سانتی متر بود و درگیری مجرای پاروتید محتمل ارزیابی شد. پس از شست وشوی وسیع، واکسیناسیون کزاز و پیشگیری پس از تماس برای هاری انجام شد، سی تی اسکن شکستگی خردشده قوس زایگوما را نشان داد، در معاینه آسیب شاخه های تمپورال و امکان درگیری شاخه باکال عصب فاسیال مطرح بود. بیمار با سیپروفلوکساسین و مترونیدازول درمان شد و بستن زخم به صورت تأخیری و تحت پایش عفونت انجام گرفت. با رویکرد داخل دهانی، پارگی مجرای پاروتید ترمیم شد و به دلیل التهاب و محدودیت کاتتریزاسیون، از گاید سوند فولی نوزادی به عنوان استنت موقت به مدت 14 روز استفاده شد. پانسمان فشاری برقرار شد و از آنتی سیالوگوگ استفاده گردید. تخلیه بزاق از زخم مشاهده نشد، عفونت و سیالوسل رخ نداد. در ویزیت های دو هفته، یک ماه و سه ماه، علائم عفونت و سیالوسل دیده نشد و بازشدن دهان به حدود 35 میلی متر بهبود یافت. نتیجه گیری: این گزارش نشان می دهد که در گازگرفتگی شتر با درگیری همزمان اسکلت صورت و مجرای پاروتید، انتخاب آنتی بیوتیک مناسب، بستن تأخیری زخم در موارد پرخطر، و استفاده از یک ابزار در دسترس مانند فولی نوزادی به عنوان استنت می تواند نتایج مطلوبی به همراه داشته باشد و از عوارضی مانند سیالوسل و عفونت پیشگیری کند.

زمینه و هدف: استفاده روتین از سوند به مدت  24 ساعت پس از سزارین موجب تروماتیزه شدن کانال زایمانی و ایجاد درد و محدودیت حرکتی برای مادر خواهد شد، کاستن از طول مدت سوندگذاری می تواند عوارض ناشی از سوند را تعدیل نماید در این راستا پژوهشی با هدف تعیین اثر برداشتن سوند فولی پس از سزارین بر میزان درد ناشی از سوند انجام گرفت.روش بررسی: در این کارآزمایی بالینی تصادفی 60 مادر با سن 35-18 با حاملگی 4-1 که تحت سزارین اورژانس قرار گرفته و سونداژ آنان قبل از عمل با کاتتر فولی سایز 14 انجام شده بود، به روش تخصیص تصادفی در دو گروه تجربی و شاهد قرار گرفتند در گروه تجربی 3-2 ساعت پس از سزارین و در گروه شاهد 24 ساعت پس از عمل )بصورت روتین( سوند برداری انجام شد. سنجش درد در هر دو گروه با استفاده از مقیاس دیداری درد در دو نوبت )هنگام گذاشتن و برداشتن( انجام گردید. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون T-test استفاده شد.یافته ها: میانگین شدت درد در هنگام گذاشتن سوند در دو گروه تجربی و شاهد تفاوت نداشت اما در هنگام برداشتن سونداین میانگین در گروه تجربی 2.16 ± 3.32 و در گروه شاهد 1.65 ± 6.07 بود که این تفاوت از نظر آماری معنی دار بود ) 0.0001 p< (.نتیجه گیری: بر اساس نتایج پژوهش برداشتن سوند فولی در جهت کاهش شدت درد ناشی از سوند موثر است لذا پیشنهاد میگردد پس از سزارین سوند برداری زود هنگام انجام شود.

هدف از تحقیق حاضر بررسی تاثیر اینداکشن زایمانی با استفاده از سوند فولی در مقایسه با تزریق اکسی توکسین در موراد نامناسب بودن سرویکس می باشد. در این مطالعه 60 زن حامله ای که اندیکاسیون تحریک زایمانی دارند و دارای جنینی با نمای ورتکس، کیسه آب سالم با Bishop Score<4 بودند انتخاب شده و بطور تصادفی در 2 گروه قرار گرفتند:1- گروه سوند فولی که در این گروه از سوند فولی شماره 18، که از سوراخ داخلی سرویکس عبور داده می شود استفاده شده و سپس با 30 سی سی آب مقطر پر می شد و با کشش مختصر به سطح داخل ران متصل می شد. اینداکشن لیبر در این گروه بعد از خروج خودبه خودی سوند فولی در صبح روز بعد شروع می شد.2- گروه اینداکشن تنها با گروه کنترل، که در این گروه افراد در مرحله قبل از اینداکشن چیزی جهت مناسب سازی سرویکس دریافت نکرده بودند و با 10 واحد اکسی توسین در 1000 سی سی سرم رینگر اینداکشن جهت بیماران شروع می شد. تعداد سزارین، تعداد دفعات اینداکشن، تغییر در Bishop Score ، دیلاتاسیون سرویکس و فاصله شروع تحریک تا زمان زایمان در دو گروه با استفاده از آزمانهای آماری کای دو، فیشر، تی استیودنت و مان ویتنی مقایسه گردید. میزان سزارین در گروه مورد 43 درصد و در گروه شاهد 63 درصد بود. میانگین تغییر Bishop Score در دو گروه به ترتیب 1.7±5 و 1.2±2.5 بود .(P<0.001) به طور متوسط فاصله شروع تحریک تا زایمان به ترتیب 3.3±8.6 و 3.2±15.8 ساعت بود .(P<0.001) دفعات اینداکشن، در گروه مورد 0.2±1.1 و در گروه شاهد 0.2±1.5 بدون اختلاف معنی دار آماری بود.با انجام این مطالعه مشاهده شد که استفاده از سوند فولی برای مناسب سازی دهانه رحم موجب موفقیت بیشتر در انجام زایمان طبیعی نسبت به گروه کنترل می شود.

مقدمه: سقط با شیوع 15 درصد شایع ترین عارضه بارداری می باشد که در طی سه ماهه اول و دوم حاملگی اتفاق می افتد. از نظر فیزیولوژیک دستگاه تناسلی توانایی دفع محصولات حاملگی را ندارد (1). زیرا سرویکس مطلوب و انقباضات رحمی (به عنوان دو عامل اساسی در زایمان) وجود ندارد. البته سرویکس مطلوب عامل مهمتری می باشد (2). سرویکس مطلوب یا نرم کردن سرویکس یا ripening سرویکس اشاره به افاسمان و دیلاتاسیون سرویکس دارد که به طور طبیعی در پایان سه ماهه سوم قبل از زایمان خود بخود آغاز می شود (3).مواد و روش ها: این پژوهش مطالعه ای کارآزمایی و یک سو کور است که به منظور بررسی تاثیر نرم کردن دهانه سرویکس توسط پروستاگلندین و سوند فولی بر مدت زمان زایمان، طول مدت بستری، میزان هزینه بیمار، میزان بروز سقط ناقص، تهوع و استفراغ و خونریزی انجام شد.در این تحقیق، 70 زن باردار با سن حاملگی 28-14 هفته و سرویکس غیر آماده که نیازمند آماده سازی سرویکس بودند به صورت تصادفی به 2 گروه تقسیم شدند. یک گروه شیاف واژینال دینوپورستون (2mg) دریافت کردند که این دوز پس از 6 ساعت در صورت نیاز تکرار می شد. برای گروه دیگر یک کاتتر فولی در اینترنال OS سرویکس قرار داده شد که با 30 ml نرمال سالین پر شد و تحت کشش قرار می گرفت. در هر دو گروه تقریبا دردهای رحمی اکسی توسین بعد از 12 ساعت ایجاد گردید. برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه، پرونده و معاینه بیمار استفاده شد. جهت مقایسه مقادیر متغیرهای کیفی در دو گروه از آزمون کای دو و برحسب شرایط از آزمون دقیق فیشر و برای مقادیر متغیرهای کمی از آزمون T استفاده گردید.یافته های های پژوهش: بر اساس نتایج این پژوهش، دو گروه از لحاظ میزان هزینه و مدت زمان بستری و میزان بروز سقط و خونریزی و تهوع و استفراغ تفاوت معنی داری نداشتند (p>0.05)، اما از نظر تغییرات مقیاس بیشاپ و مدت زمان زایمان اختلاف معنی دار بود (p<0.05).بحث و نتیجه گیری: از آنجایی که امکان انجام آزمون کای دو وجود نداشت، نمی توان در خصوص تفاوت از نظر بروز آمبولی ریوی و آندومتریت و پارگی رحم در دو گروه قضاوت نمود و باید تحقیقات کاملتر با حجم های بیشتر انجام گیرد. در گروه سوند فولی تغییرات مقیاس بیشاپ بیشتر و مدت زمان زایمان کمتر از گروه پروستاگلندین بود. بنابراین استفاده از سوند فولی توصیه می شود.

مقدمه: گاهی با وجود نامناسب بودن سرویکس ممکن است نیاز به القای زایمان باشد. در چنین مواردی برای آماده سازی سرویکس و ختم بارداری باید روشی مناسب و مطمئن را در نظر بگیریم. هدف از این مطالعه، مقایسه اثر میزوپروستول واژینال با سوند فولی جهت آمادگی سرویکس و القای زایمان بود.روش ها: این کارآزمایی بالینی تصادفی، بر روی 110 زن باردار مراجعه کننده به بیمارستان های آموزشی دانشگاه علوم پزشکی مشهد از شهریور تا اسفند 87 انجام شد. بیماران به صورت تصادفی به دو گروه میزوپروستول (49 نفر) و سوند فولی (59 نفر) تقسیم شدند. گروه اول، 25 میکروگرم میزوپروستول واژینال هر 4 ساعت حداکثر تا 6 دز دریافت کردند. در گروه دوم، سوند فولی شماره F18 و پر شده با 50 cc آب مقطر در پشت سوراخ داخلی سرویکس قرار داده شد. داده ها با نرم افزار آماری SPSS مورد تحلیل قرار گرفت. P<0.05 از لحاظ آماری معنی دار تلقی گردید.یافته ها: دو گروه از نظر خصوصیات دموگرافیک، اندیکاسیون های سزارین، نتایج مادری جنینی و نتایج نوزادی یکسان بودند. زایمان طبیعی به طور معنی داری در گروه میزوپروستول بالاتر بود (8/89 در برابر 7/62 درصد، P=0.001). میانگین کل زمان زایمان به طور معنی داری در گروه میزوپروستول کوتاه تر از گروه سوند فولی بود (11.08±5.6 در برابر 13.6±16.0 ساعت، P=0.03).نتیجه گیری: در موارد نیاز به ختم بارداری و آماده نبودن سرویکس، استفاده از دو روش میزوپروستول واژینال و سوند فولی مناسب است ولی به نظر می رسد میزوپروستول مدت زمان زایمان و نیاز به سزارین را کاهش می دهد.

مقدمه: سوند فولی به منظور تخلیه کامل مثانه کار گذاشته میشود و باقی ماندن ادرار در مثانه میتواند عوارض قابل توجهی مانند عفونت مجاری ادراری یا باکتریوری بدون علامت به دنبال داشته باشد. استفاده از امواج اولتراسوند برای اندازه گیری حجم باقیمانده دار یک روش آسان و غیرتهاجمی است و در این تحقیق برای بررسی آن استفاده شده است. روش کار: 116 بیمار بستری در بخش مراقبتهای ویژه بیش از 24 ساعت تحت اندازه گیری حجم ادرار در مثانه با دستگاه اسکن سه بعدی در ابتدای صبح و از طرفی قبل از تغییر وضعیت قرار گرفتند یافته ها: از مجموعه 116 بیمار تحت مطالعه حجم باقیمانده ادرار در 26 درصد کمتر از 10 میلی لیتر و در 61 درصد کمتر از 50 میلی لیتر بود. در کمتر از یک درصد بیش از 200 میلی لیتر بود. نتیجه گیری: میزان حجم باقیمانده در مثانه در طول شب که بیماران بدون حرکت و تغییر وضعیت خوابیدن میتواند در اثر جمع شدن ادرار در آن و در مسیر تخلیه ادرار از سوند به کیسه جمع آوری باشد و میزان آن میتواند به حد خطرناک برسد توصیه میشو. دقت کامل برای جلوگیری از تشکیل به عمل آید.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

قرص پروستاگلاندین E2 و سوند فولی اینتراسرویکال هر دو برای رسیده کردن دهانه رحم موثر شناخته شده اند. هدف از این مطالعه، مقایسه قرص واژینال پروستاگلاندین E2 و سوند فولی اینتراسرویکال برای رسیده کردن دهانه رحم قبل از اینداکشن می باشد.این مطالعه از نوع تصادفی آینده نگر می باشد که در بیمارستان میرزا کوچک خان تهران انجام شد. بیماران با نمره بیشاپ کمتر یا مساوی 5 به طور تصادفی، برای درمان با قرص پروستاگلاندین E2 یا سوند فولی شماره 14 اختصاص یافتند. قرص پروستاگلاندین E2 بر اساس توصیه شرکت سازنده آن استفاده شد. بلافاصله پس از خروج سوند یا 6 ساعت پس از مصرف آخرین قرص پروستاگلاندین در صورتی که بیمار در فاز زایمان نبود انفوزیون اکسی توسین آغاز می شد. گروه ها از نظر سن مادر، تعداد زایمان، سن حاملگی، نمره بیشاپ اولیه مشابه بودند. 45 نفر در گروه فولی و 45 نفر نیر در گروه پروستاگلاندین قرار گرفتند. نمره بیشاپ بعد از رسیده شدن دهانه رحم قبل از اینداکشن (6.64 در مقابل P=0.544  6.76) و تغییر نمره بیشاپ (3.662 در مقایسه با P=0.786  3.67) در دو گروه تفاوتی نداشت.زمان قبل از اینداکشن (3.34 ساعت در مقایسه با P<0.001  6.52) و زمان کل (8.47 ساعت در مقایسه P=0.006  15.99) به طور معنی داری در گروه فولی کوتاه تر بود. تعداد روزهای بستری و هزینه صرف شده به تریتب (2.00 در مقایسه با P=0.034  2.125) (58435.294 ریال در مقایسه با P=0.00  63183.750) به طور معنی داری در گروه فولی کمتر بود. هیچ تفاوتی در دو گروه از نظر نوع زایمان، میزان بیش تحریکی، دوز مصرفی اکسی توکسین، وزن جنین، نمره آپکار، میزان اختلالات ضربان قلب جنین و لیبر خود به خود وجود نداشت.نتیجه کلی این بود که استفاده از سوند فولی منجر به زمان اینداکشن کوتاه تر، و روزهای بستری و هزینه صرف شده کمتر نسبت به قرص پروستاگلاندین E2 می گردد.

سابقه و هدف: هدف از این مطالعه مقایسه کارآیی وایمنی سوند فولی داخل سرویکس با شیاف پروستاگلاندین E2 واژینال در آماده کردن سرویکس قبل از تحریک با اکسی توسین برای ختم حاملگی سه ماه دوم است. این تحقیق در زایشگاه بیمارستان امام رضا (ع) درسال 79-1377 انجام شد. مواد و روشها: در این مطالعه آینده نگرتصادفی، 70 خانم حامله در هفته 14 تا 28 حاملگی با دهانه رحم نامناسب (Bishop score<4) که جهت ختم حاملگی معرفی شده بودند، انتخاب و به طور تصادفی جزو یکی از دو گروه مورد مطالعه قرار گرفتند. گروه پروستا گلاندین، شیاف) Prostion E2 دینوپروستون) 3 میلی گرمی هر6 ساعت حداکثر تا 2 دوز جهت آماده سازی دهانه رحم قیل از شروع اکسی توسین دریافت نمودند و گروه دیگر از بالون سوند فولی سوپراسرویکال به منظور استفاده کردند. یافته ها: یافته ها نشان داد که اختلاف معنی داری بین تغییرات Bishop score در دو گروه وجود ندارد ولی فاصله تحریک تا ختم حاملگی در گروه سوند فولی کوتاهتر بود (گروه پروستاگلاندین 5.8±20.8 ساعت در مقابل گروه سوند فولی 7.7 ± 15 ساعت،(p<0.01). نتیجه گیری وتوصیه ها: استفاده از سوند فولی برای آمادگی سرویکس در ختم حاملگی سه ماهه دوم به اندازه پروستاگلاندین E2 موثر و بی خطر بوده و تخلیه رحم با سرعت وعوارض جانبی کمتری در مقایسه با پروستاگلاندین E2 انجام میشود. این در حالی است که این وسیله با هزینه بسیار کمتری در دسترس میباشد.

مقدمه: سوندگذاری در مجرای ادراری با وجود مزایای شناخته شده آن می تواند موجب پدید آمدن پیامدهایی برای بیمار گردد. یکی از پیامدهای نادر استفاده از سوند فولی که در هنگام خارج نمودن آن ممکن است رخ دهد، خالی نشدن بالون سوند فولی است. بدین منظور روش های محدود و در برخی موارد همراه با عارضه ولی گریز ناپذیری پیشنهاد شده است. پژوهش حاضر شیوه ای جدید، کم هزینه، بی خطر و به طور نسبی سریع را معرفی می نماید و کارایی و پیامدهای آن را بررسی می کند.روش ها: این پژوهش در طول سه سال برای 21 نفر بیمار در سنین بیش از 18 سال که در بخش های گوناگون بستری بوده، به دلایلی سوند foley داشته، دچار گرفتگی مجرای بالون شده بودند، با شیوه معرفی شده در این پژوهش به منظور رفع گرفتگی مجرای بالون و خارج سازی سوند آنان انجام گردید و کارآمدی روش جدید، میزان رضایت مندی بیماران و پیامد های آن مورد بررسی قرار گرفت.یافته ها: در مجموع برای 21 نفر بیمار (19 نفر مرد و 2 نفر زن با میانگین سنی 56 سال) که دچار گرفتگی لوله بالون سوند شده بودند با این روش، بالون سوندها تخلیه و همه موارد با موفقیت انجام شد. میزان رضایتمندی بیماران در مقیاس لیکرت (1 = بهترین) به دست آمد.نتیجه گیری: در مجموع شیوه جدید ارایه شده در این پژوهش به کلیه اهداف تعیین شده اولیه (باز کردن گرفتگی بالون با کمترین پیامد و بیشترین رضایتمندی بیماران) در حد مطلوبی دست یافت و انجام آن برای رفع گرفتگی بالون سوند فولی پیشنهاد می گردد.